Charakterystyka i pochodzenie: Przyprawę stanowią suszone owoce badianu (Fructus anisi stelati), wiecznie zielonego tropikalnego drzewa. Pochodzi ono z południowo-wschodniej Azji. Największe obszary jego uprawy znajdują się w Chinach i Wietnamie, uprawiany jest również na Filipinach, Jamajce, w Japonii, Indiach oraz innych rejonach tropikalnych. Do Europy został przywieziony dopiero w XVI wieku.
Nazwa łacińska: Ulicium verum
Opis: Kwiaty badianu mają barwę od bladożółtej do zielonkawej. Liście są skórzaste, jasnozielone, przypominają kształtem liście laurowe. Owocami są twarde mieszki w kształcie czółenka, osadzone gwiazdkowato na osi środkowej. Jeden owoc zbiorowy składa się z 6-10 (najczęściej osiem) mieszków. Początkowo jest mięsisty, potem drewnieje, barwę ma jasnobrązową do brązowoczerwonej. Każdy mieszek zawiera jedno błyszczące nasionko. Uprawa. Rozmnaża się z nasion wysiewanych w szkółce. Drzewka sadzi się na plantacjach lub wzdłuż dróg. Owocowanie rozpoczyna się po 5 latach, ale pełnię owocowania osiągają drzewa 15-letnie. Są one długowieczne, mogą owocować do 100 lat. Owoce zrywa się lub strąca bambusowymi tykami, następnie suszy i miele.
Zawartość: Owoce badianu zawierają 5-7 % przyjemnie pachnącego olejku lotnego, którego głównym składnikiem jest anetol. Zawierają również terpeny.
Działanie: Korzystny wpływ badianu na organizm przypisuje się zawartemu w owocach olejkowi lotnemu, żywicom, taninom i cukrom. Badian działa rozkurczowo, moczopędnie oraz pobudza trawienie.
Zastosowanie: Badian jest bardziej aromatyczny niż anyż, ma też lepszy, korzenno-słodkawy smak. Nasion badianu używa się w przemyśle spożywczym do produkcji likierów, ponczu, kompotów i słodkiego pieczywa. Stosuje się je również w przemyśle farmaceutycznym do produkcji leków i wywarów oraz w przemyśle kosmetycznym.
Jako przyprawa badian jest stosowany podobnie jak anyż, czyli do świątecznych wypieków, do zup owocowych, budyniów i kompotów, zwłaszcza śliwkowego, pigwowego, gruszkowego i jabłkowego. Można go używać razem z pieprzem, koprem, cynamonem, goździkami i imbirem, tworząc różne mieszanki do przyprawiania wieprzowiny i drobiu. Należy go stosować z umiarem, zwłaszcza początkowo, gdy jeszcze nie mamy doświadczenia. Wielbiciele badianu używają go do przyprawiania grogu, sporządzanego z gorącej wody, cukru i rumu. Smakołykiem może też być mocna herbata, dobrze osłodzona i przyprawiona badianem.