Charakterystyka i pochodzenie: Koper jest rośliną jednoroczną, osiągającą wysokość 120 cm. Pochodzi z Azji. Od bardzo dawna uprawiany jest w Europie, Ameryce Północnej i Południowej. Ziele i owoce były stosowane jako przyprawa już w starożytnym Egipcie.

Nazwa łacińska: Anethum graveolens

Opis: Koper ma liście 3-5-krotnie pierzaste, o odcinkach nitkowatych. Kwiaty są małe, żółte, zebrane w płaskie baldachy złożone.

Uprawa: Koper uprawia się w ogrodach, ale rośnie również dziko. Wiosną można go siać wśród innych warzyw, lub też w drugiej połowie kwietnia sieje się go osobno w rządki co 25 cm. Po wykiełkowaniu siewki należy przerwać.

Zawartość: Owoce (Fructus anethi) zawierają olejek lotny z karwonem (2,3-4 %), limone- nem i felandrenem. Zawierają również tłuszcze, białko, substancje mineralne i witaminę C.

Działanie: W medycynie ludowej owoce kopru stosowane są jako lek przeciw hemoroidom. Koper pobudza też tworzenie się mleka u karmiących matek. Olejek lotny wpływa na lepsze wydzielanie soków żołądkowych i działa wiatropędnie.

Zastosowanie: Koper ma specyficzny, odświeżający smak i aromat. Stosuje się go w stanie świeżym, suszonym, jak i zakonserwowany w soli. Kwitnące ziele używane jest do kwaszenia i marynowania warzyw i przygotowania octu ziołowego. Suszone ziele jest składnikiem różnych mieszanek przyprawowych. Kopru nie należy gotować w potrawach, ponieważ traci wtedy swój specyficzny smak. W zależności od upodobań dodaje się go do zup, sosów, warzyw, sałatki ziemniaczanej, rybnej czy mięsnej. Można nim przyprawiać mięso mielone, sery i twarożki. Kopru używa się także do przyprawiania gotowanego mięsa, kury, karpia, pstrąga i węgorza. Nadaje przyjemny smak pieczonym ziemniakom, kwaszonej i czerwonej kapuście. Bardzo smaczne są jaja na miękko lub jajecznica na oleju posypana posiekanym koperkiem. Liśćmi kopru zdobi się również najrozmaitsze przekąski.