Charakterystyka i pochodzenie: Krwawnik pospolity jest u nas mało znany, choć jest doskonałą rośliną leczniczą i przyprawową. Jest to bylina osiągająca wysokość 20-80 cm. Rośnie na suchych łąkach, miedzach, przy drogach, na brzegach lasów, na bardzo szerokim obszarze od nizin do Alp.
Nazwa łacińska: Achillea millefotium L.
Opis: Cała roślina jest rzadko owłosiona, silnie aromatyczna. Liście odziomkowe, tworzące rozetę, są podługowatolancetowate, długości do 30 cm, 2-3-krotnie pierzaste, liście łodygowe drobniejsze, o wyglądzie „piórkowatym”. Białe lub różowe, drobne kwiaty zebrane są w płaskie, szczytowe baldachogrona. Kwitnie w miesiącach letnich.
Uprawa: Zbiera się liście (Herba millefolii) i górną część łodyg, niekiedy same kwiatostany (Flos millefolii). Liście suszy się w miejscu cienistym, przewiewnym, np. na strychu.
Zawartość: Roślina we wszystkich częściach zawiera olejek lotny oraz betonicynę, cholinę, kumarynę, gorycze, flawony, achilinę, garbniki i kwasy organiczne. W skład olejku lotnego wchodzą terpeny: borneol, cineol, pinen, tujon i inne substancje. Krwawnik zawiera też szczególnie cenny chamazulen.
Działanie: Ziele działa przeciwkrwotocznie, rozkurczowo w schorzeniach żołądka i jelit, wpływa korzystnie na krążenie krwi, wzmaga wydzielanie soku żołądkowego, łagodzi kaszel i działa odkażająco. Jest stosowane do leczenia ran, wyprysków skórnych, jako środek do płukania gardła, przeciw zapaleniu dziąseł. W dużej dawce krwawnik może spowodować zatrucie objawiające się wypryskami skórnymi i zawrotami głowy.
Zastosowanie: Ziele ma przyjemny aromat, smak łagodnie cierpki. W farmacji krwawnik jest stosowany do produkcji ekstraktów, herbatek leczniczych, wywarów itp. Używa się go też do produkcji perfum. Jako przyprawy używa się liści i kwiatów, bez łodyg. W aptekach można kupić herbatkę (Herba millefolii), z której trzeba wybrać łodygi, a resztę grubo zemleć. Krwawnika używa się w małych ilościach do przyprawiania zupy jarzynowej, kartoflanki, gulaszu, do ciemnych sosów. Świeże młode liście są doskonałym dodatkiem do twarożku, razem ze szczypiorkiem i cebulą.